อิศรศักดิ์ อินทรบุตร

  เมื่อปี 2554 คุณแม่ของผมได้ชวนไปหาหลวงตาที่เป็นเพื่อนกับคุณตาของผม ( นำศักดิ์ ยนตรกิจ ) ที่จังหวัดอุบลราชธานี  ผมเลยถามว่าหลวงตาท่านคือใคร แล้วก็รายละเอียดเล็กน้อยเพราะคุณแม่ของผมบอกว่าไปถามท่านเองจะดีกว่า  เมื่อผมกับคุณแม่ไปถึงที่จังหวัดอุบลราชธานีก็เดินทางไปพบหลวงตาที่วัดป่่านาทุ่งมั่น หลวงตาเป็นพระลูกวัดที่นั้น หลวงตาท่านตาบอด 1 ข้าง เป็นผลมาจากการที่ชกมวยสมัยหนุ่มของท่าน ส่วนตาอีกข้างก็ไม่ค่อยเห็นมากแล้ว ท่านบอกว่าอีกข้างนั้นเห็นเพียงแสงแต่ถ้ามาใกล้ๆท่านก็พอเห็น คุณแม่กับผมได้ถวายของใช้ให้ท่านแล้วจึงถามเรื่องสมัยหนุ่มๆของท่าน ท่านบอกว่าท่านเดิมชื่อ อิศรศักดิ์ อินทรบุตร ท่านเป็นเพื่อนกับ นำศักดิ์ ยนตรกิจ ( คุณตาของผม ) ท่านเล่าว่าท่านเป็นนักมวยคนแรกที่ไปเผยแพร่ศิลปะการต่อสู้ของไทยที่ประเทศญี่ปุ่น ตอนที่ท่านไปเผยแพร่ศิลปะการต่อสู้นั้นนำศักดิ์ ยนตกิจ ได้ไปถูกโปรโมเตอร์ของประเทศญี่ปุ่นพาไปชกที่ญี่ปุ่น นำศักดิ์ ยนตรกิจใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นเกือบ 1 ปีเต็มๆ จึงทำให้หลวงตาอยู่กับนำศักดิ์ ยนตรกิจจนสนิทสนมกัน และเรื่องที่หลวงตาเล่าตาท่านบอกว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งหลวงตาไปเล่น "ปาจิงโก๊ะ" ( ปาจิงโกะเป็นเกมลูกเหล็กแบบตั้ง บนกระดานมีแผงเข็มหมุด เครื่องกีดขวาง และรู เป้าหมายของเกมก็คือ  การทำให้ลูกเหล็กผ่านเครื่องกีดขวางต่าง ๆ เพื่อเข้าในรู เมื่อลูกเหล็กผ่านเข้าไปในรูได้  ลูกเหล็กจำนวนหนึ่งจะไหลออกมาเป็นรางวัลผู้เล่นสามารถนำลูกเหล็กเหล่านั้นไปแลกเปลี่ยนเป็นเงินรางวัลได้ ) ที่โตเกียว พอหลวงตาเล่นไปได้สักพักท่านก็ออกมาเห็นนำศักดิ์ ยนตรกิจ อยู่ก็เลยเดินเข้าไปทักกับนำศักดิ์ แล้วจากนั้นนำศักดิ์ได้ไปแกล้งสาวชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งซึ่งรู้จักกับพวกยากูซ่า สาวญี่ปุ่นได้ไปบอกยากูซ่าว่าโดนแกล้ง พวกยากูซ่าได้ยกพวกมารุมนำศักดิ์กับหลวงตา ท่านบอกว่าตอนนั้นท่านหันหลังต่อสู้กับพวกยากูซ่า ( ซึ่งตอนนั้นพวกยากูซ่ายังจำไม่ได้ว่ากำลังจะสู้กับนักมวยไทย ) พวกท่านสู้กับยากูซ่ากันจนพวกยากูซ่าไม่สู้ต่อ และยากูซ่าจากที่เป็นศัตรูก็กลายมาเป็นเพื่อนกันเพราะพวกยากูซ่า ได้ถามว่าหน้าคล้ายนักมวยไทยเลย หลวงตาก็เลยตอบไปว่าใช่ หลังจากการต่อสู้ครั้งนั้นเมื่อถูกถามถึง นำศักดิ์ก็จะตอบว่า "ผมมันถอยไม่เป็น ยิ่งชกยิ่งมันเพื่อนเค้าบอกให้ถอย ผมไม่รู้ว่าจะถอยยังไง เพราะเคยแต่เดินหน้าตะบัน หวิดเจ็บตัวไปเหมือนกัน"