บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก 2020

ความทรงจำที่หายไป

25.08.63 เมื่อวันเสาร์ผมไปซื้อกาต้มนำ้ร้อน แบบชนิดที่ต้มเดือดรวดเร็ว ถึงใจ และทันใจ รูปทรงสวยงาม ถูกใจมากๆ แล้วผม  ก็เริ่มใช้ด้วยการต้มนำ้จนเดือด  แล้วเทนำ้ทิ้งไป 3 กา  เพื่อขจัดกลิ่น ซึ่งคล้ายกลิ่นโคลรีนในกา ออกไป 3วันหลังจากนั้น กลิ่นก็ยังคงคาอยู่ กาแฟที่ดื่มก็ไม่สามารถดับกลิ่นนี้ได้  ผลก็คือ…เททิ้งไปหลังจากฝืนดื่มได้ครึ่งแก้ว …ขี้เหนียวน่ะ  !! เช้านี้ ตื่นขึ้นมาแจ่มใส และกำลังจะทำกาแฟดื่มตามนิสัยเดิมๆ ก็ฉุกคิดได้ว่า นำ้จากไอ้…เอ้ย…กาต้มนำ้น่ะ มันเหม็นนะ เอ๊ะแล้ว…เมื่อก่อนเราต้มนำ้อย่างไรหว่า ? อ๋อ…เราเคยใช้ไมโครเวฟมากว่า 30ปีแล้วนี่นา แล้วทำไมเราไปทนใช้นำ้”เหม็นใหม่”อยู่ได้ ? กดปุ่มไมโครเวฟ 1:30 นาที แล้วกาแฟโอชารส ก็สำเร็จเสร็จสิ้นได้ในชั่วพริบตา ผมมักจะคิดว่า… ฮะแอ้ม…ตัวผมนี้ช่างชาญฉลาดไปในแทบทุกเรื่อง แล้วถ้าผมจะชื่นชม แล้วตบหลังตนเองได้…ก็คงจะทำไปแล้ว แล้วทำไมเพียงเรื่องการต้มน้ำดื่มกาแฟให้อร่อยแค่นี้ก็ … จนปัญญาซะแล้ว ! ผมก็เหมือนกับคนอื่นอีกหลายๆคนครับ  ที่มีความรู้เดิมสะสมมากมาย  แต่ไม่ค่อยได้นำออกมาใช้ จึงค่อยๆเลือนหาย  แล้วค่อยๆจางจากไป อ๋ออออ…อย่างนี้สินะที่โบราณท่านว่า “ค

บทความจาก คุณปิติ บุญสูง

รูปภาพ
สวัสดีครับ เบลล์ มีคนส่งคลิปเด็กต่อยมวยกัน  มาเมื่อวานนี้ ตาประทับใจกับที่เห็นเจ้าน้องสาวตัวเล็กกว่าใช้ยุทธวิธี “เตะตัดขาพับ” อย่างได้ผล ทำให้ตานึกถึงมวยคู่เอกที่ ”สนามมวยราชดำเนิน” ระหว่าง พี่ใบ กับอุสมาน และอีกอย่างหนึ่งในตอนนั้นค่ายมวย”ศรแดง”กำลังเป็นค่ายมวยน้องใหม่มาแรง ดังนั้นการชกกันในครั้งนั้น ไม่ใช่เป็นเพียงการต่อยกันของนักมวยเท่านั้น  แต่ยังมีศักดิ์ศรีของค่ายมวยเป็นเดิมพันธุ์อีกด้วย! ตาได้มีโอกาส …เด็กตัวเล็กๆ นั่งดูพี่ใบซ้อม …ประทับใจมาก เขาซ้อมกันจนถึงพลบค่ำ พี่ใบ  เหงื่อไหลเปียกทั้งตัว นั่งพัก แล้วบ่นให้เตี่ยฟังว่า “ ดูสิ ขนาดเหงื่อผมออกขนาดนี้แล้ว ไอ้พวกยุก็ยังกัดผมอีก” แปลก…เรื่องเล็กๆที่ดูไร้สาระ ไม่สำคัญสำหรับผู้ใหญ่ …แต่ กับอ้ายหนูตัวเล็กแล้ว 70ปีต่อมาก็ยังจำได้ไม่รู้ลืม อาหารเย็นมื้อนั้น…ก็ฝีมือ พี่มุกเช่นเคย ในฐานะที่เป็นลูกสาวและหญิงสาวคนเดียวประจำค่ายมวย”ยนตรกิจ"